De familie van Ginkel komt oorspronkelijk van de Veluwe, maar woont al geruime tijd in het hoge noorden. Toen Johan 10 jaar oud was is hij met zijn ouders naar Ten Boer verhuisd, een dorp tussen Groningen en Delfzijl. Destijds had zijn vader ongeveer 60 koeien. In het gezin groeiden 4 kinderen op maar het was eigenlijk altijd al duidelijk dat Johan het bedrijf zou overnemen. De anderen hadden er wat minder mee, en je wordt er toch een beetje mee geboren. Vaak kun je meteen al zien: dat is een boer!

Johan heeft eerst 2 jaar bij een grote boer in de Flevopolder gewerkt. Zijn vader had namelijk gezegd: ‘thuis weet je wel hoe het gaat, maar doe ook maar ervaring op bij een grote boer elders’. Na deze twee jaar is Johan weer thuis op de boerderij gekomen en het bedrijf is toen naar de prachtige boerderij in Sellingen verhuisd. Ze waren toen voor 2/3 deel melkveehouder en voor 1/3 deel akkerbouwer. Het akkerbouw gedeelte deed zijn vader en het melkveegedeelte deed Johan zelf. Dit is zo heel wat jaren gedaan en later zette hij dit alleen voort.

Inmiddels is de situatie heel wat veranderd. Johan en zijn vrouw hebben 3 kinderen die allemaal andere dingen zijn gaan doen en er is dus geen opvolger. Ooit had Van Ginkel één van de eerste ligboxenstallen in de provincie Groningen, maar de gebouwen zijn verouderd en moeten nodig vervangen worden. Ook moest er flink wat grond bijkopen maar dat kost nogal wat. En dan is het de vraag of je dat allemaal nog wilt. Al deze dingen samen zorgden ervoor dat Johan zich ging afvragen: “als ik zo graag boer wil wezen, moet ik daar alle risico’s voor nemen? Of kies ik voor de zekerheid die ik nu heb. Al het werk doen tot mijn 65^e of 67^e door blijven doen zag ik ook niet zitten en dus ben ik een soort van vroegtijdig gestopt. En dat bevalt me hartstikke goed!”

Johan is altijd heel erg een liefhebber van koeien geweest en ook om deze reden boer geworden. Deze liefde voor de koeien is goed te zien in de prachtige woonkeuken. De schoonsteenmantel hangt vol met foto’s van zijn eigen koeien.

Met het afscheid van de koeien had Johan ook fosfaatrechten te verkopen. Hij kende Cornee en ook Klaas al een tijdje. Klaas was ook vaak te vinden op de veekeuringen waar Johan aan mee deed.

“Klaas is een gewone vent, het had ook een boer kunnen zijn. Dat spreekt mij wel aan, hij weet wat er op de boerderij gebeurt en wat er speelt en dat gaf mij veel vertrouwen.”

“Het is toch wel belangrijk om handel te doen met een prettig persoon tegenover je. Ik had de handel ook wel met iemand anders kunnen doen maar op een gegevens moment is het ook een beetje gunnen. En het contact was vanaf begin af aan gewoon prettig.”